روغن های کار کرده ( سوخته ) یکی از آلاینده های محیط زیست ما هستند به نحوی که یک گالن روغن کار کرده میتواند یک میلیون گالن آب آشامیدنی را آلوده کند . یعنی آب مصرفی ۵۰ نفر در طول یک سال ، از طرفی انرژی مصرفی جهت تصفیه روغن موتور کارکرده برابر یک سوم انرژی مصرفی جهت تصفیه نفت خام است . بازیافت روغن های موتور کار کرده نه تنها باعث حفظ سلامت محیط زیست خواهد شد بلکه از نظر اقتصادی نیز کاری با صرفه اقتصادی بالا و مشارکت در بازیافت مواد زائد و تبدیل آن به مواد قابل مصرف مجدد را فراهم مینماید و در اکثر کشورهای پیشرفته بودجه خاصی به شرکتهای فعال در رشته بازیافت مواد پرداخت میگردد . روغنهای موتور کارکرده به طور کلی محتوی آب ، گرد و غبار ، فلزات سبک و سنگین ، انواع کثافات محیطی ، مواد شیمیائی و افزودنی های صنعتی هستند که در مراحل مختلف بازیافت کلیه مواد زائد را از آن خارج و مجددا روغن را به شکل اولیه خود ( روغن پایه ) برمیگردانیم .
مراحل مختلف بازیافت شامل موارد زیر است :
فیلتراسیون روغن سوخته سرد ، آبگیری ، حرارت دهی ، افزودن مواد شیمیایی و سپس عبور دادن روغن داغ از سیستم فیلتر پرس میباشد .
کلیه روشهای تصفیه روغنهای کارکرده ( اسیدی – غیر اسیدی ) می توانند بین ۷۰ الی ۹۰ درصد نا خالصی های روغن کار کرده را تصفیه و آنرا به شکل اولیه خود ( روغن پایه ) در آورند .
جهت بازیافت روغن کارکرده ( سوخته ) روشهای مختلفی از جمله روشهای تقطیر ، هیدروژناسیون ، اسیدی ، قلیایی و … در دنیا وجود دارد که سه روش ذیل عمده ترین روشهای بازیافت روغن سوخته (کارکرده) می باشند.
۱) تصفیه با اسید موسوم به روش اسیدی
۲) تصفیه با خاک رنگبر (روش خاک)
۳) روش تقطیر کامل
